Corona4Daagse – dag2

	Datum:	13 juni 2020
	Naam:	Corona4Daagse, dag 2
	Organisator:	Stichting 40 Mijl, Den Ham
	Plaats:	Vlijmen-Haaren v.v.
	Aantal km’s:	33
	Duur ±:	10 uur
	Google Earth	GDB-file (Garmin)	GPX-file	Foto’s

De virtuele startboog in Den Ham

Volgens allerlei weergoden, apps, betweters en weerstations moet het vandaag heel mooi warm wandelweer worden. We zijn er klaar voor. Via de restanten van het niet meer bestaande “Halve Zolenlijntje” gaat het in een rechte lijn naar Den Bosch. Er zweven nog wat donkere wolken rond, maar de zon is bezig zich een weg te banen. Het “Halve Zolenlijntje” is niets meer of minder dan een kaarsecht pad met de restanten van een steenbed waar vroeger  de bielzen in/op lagen. Halverwege bevindt zich de schrik van menige B-100 wandelaar: de Moerputtenbrug. Gelukkig is het passeren overdag prima te doen; in de nacht is het voor velen een crime.

Op vele eikenbomen zijn duizenden processierupsen bezig met de opmars naar de top van hun boom. Dat dit gebied erg gewild is als wandelgebied blijkt wel uit de afzettingen langs de toegangswegen. Parkeren in de berm om een wandeling in de Moerputten te maken wordt zo onmogelijk gemaakt. Nu is er geen sterveling te zien. Ik passeer het Jeroen Bosch ziekenhuis ( waar ken ik dat van?) en blijf het inmiddels van steenbed in asfalt veranderde wandel-/fietspad volgen. Achter de voormalige Isabellakazerne zijn alle eiken voorzien van vogelhuisjes. Grappig om te zien dat de rupsen hun best doen om als eerste ‘thuis’  te komen.

Iets verderop ligt de voormalige Frederik Hendrikkazerne. Hier heeft ondergetekende begin jaren ’70 zijn genie-technische opleiding gevolgd, met aansluitend een periode als instructeur bij de opleidingen van dienstplichtige soldaten. Een van de overgebleven gebouwen – het merendeel is daadwerkelijk gesloopt – is het gebouw waar mijn klasgenoten en ik waren gelegerd en onze beroepsopleiding kregen. Een mooie, leerzame en spannende periode waar ik – en velen met mij – met plezier aan terugdenken. Na ook nog een kort bezoekje aan het poortgebouwtje, gaat het richting Nationaal Monument Kamp Vught.

” . . . . . . !”

Hiervoor brengt de route  mij over de Vughter Heide. Onderweg liggen delen van een spoorlijntje dat vroeger naar het kamp voerde. Ik passeer de fusilladeplaats van Kamp Vught. Afgezien van vele twitterende vogeltjes, heerst er een serene rust. Bloemen vertellen dat deze plek nog niet vergeten is.  Niet veel verder kom ik bij het eigenlijke Nationaal Monument Kamp Vught. Al is het de -tigste keer dat ik hier ben, het blijft indrukwekkend; zeker het kindermonument.

“Corona-wagenrust”

De geplande route brengt me naar het golfterrein met ‘mijn’ naam.  Oké, oké, ik heb de originele naam wat aangepast op de foto, maar toch ……. niet iedereen kan zeggen dat een golfbaan naar hem is vernoemd.  🙂 Dwars over dit terrein loopt een heel oud dijkje met daarop een kronkelpad. Van hier heb je een prachtig uitzicht over het golfterrein, …… mits je geen golfbal voor je knar krijgt. Hier was ook de eerste ‘wagenrust’ aanwezig maar helaas alleen voor golfers.

Via Distelberg – waar nog een heel oud familielid voorbij is gekomen – verdwijn ik in de Drunense Duinen. En wat me nog nooit is gebeurd, ik was de weg helemaal kwijt. Neen, geen Alzheimer maar gewoon ‘van het padje’. Via onbekende paden, een omheinde dassenburcht,  een onbekend mountainbike-pad en soms dwars door de bush uiteindelijk  m.b.v. mijn gps weer op de route gekomen. Iets ten oosten van Giersbergen komt ik uit de bossen en komt mij alles weer bekend voor. Uiteindelijk steek ik het Drongelense Kanaal over en kan even bijkomen bij een boerderij met terras. Hier trakteer ik mezelf op een cola en vul tevens mijn watervoorraad aan, die tot nul was gedaald.

Uiteindelijk kan ik de ‘basis’ terugvinden, drijfnat, leeg en uitgewoond maar met een goed gevoel. Rest mij nog een frisse koele douche. De 36, 8 km’s kilometers kan ik nog wat opschonen tot 33 km, maar dan houdt het op. Ik ga me opmaken voor dag 3, de “Zevenheuvelendag”, maar dan corona-anders.