 |
Datum:
|
18 september 2011 | ||
|
Naam:
|
Gulpdaltocht | |||
|
Organisator:
|
||||
|
Plaats:
|
Slenaken | |||
|
Aantal km’s:
|
22 (25) | |||
|
Duur ±:
|
5 uur | |||
| Google Earth | Garmin-file | GPX-file | Foto’s | |
Met het risico dat het een lofzang wordt op Limburg, toch maar eens kijken of ik een eerlijk verslag kan maken, na Zeewolde!
Handrem los en rollen!
Na een weekje te zijn bijgekomen van de ontberingen, opgelopen tijdens de Z… tot Z… tocht in Flevoland, vandaag een tochtje in het zuidelijkste deel van Limburg: Slenaken e.o. En het moet gezegd worden, dit was een hele verademing. Bij aankomst in Slenaken kon de auto worden weggezet in een bergoplopende mooie groene wei. Ideaal, want mocht het gaan regenen, auto van de handrem en de wagen rolt vanzelf naar de asfaltweg.
Voor twee euro (incl. de bekende sticker) werd rond 11.00 uur gestart. Grappig was dat ik nu Slenaken bij daglicht zag. De eerdere kennismakingen met dit dorpje waren meestal in de nanachts tijdens de Nacht van Gulpen. Was toen de parkeerplaats naast de Gulp ingericht als wagenrust, nu was de natuurrust heer en meester. Langs de Gulp ging het richting Beutenaken en Reijmerstok. En wat ik in de Flevopolder heb gemist, is hier in overvloed aanwezig. Prachtige vergezichten, mooie doorkijkjes, kronkelende beekjes en geen 10 meter kaarsrechte weg!
Via Billinghuizen en een stevige klim komen we boven op het plateau waar de 2e en 3e rust in een grote schuur is geïnstalleerd. Na een lekker stuk Limburgse vlaai en een kop koffie gaat de 25-kmroute nu verder via het Kruisbosch richting Landsrade. Ook hier moet er flink worden geklommen, waarna een tweede stuk vlaai en weer een kop koffie staat te wachten op de 3e rust.
Grenspaal nr. 15
Het laatste stuk van de route gaat richting Eperheide, waar we al snel vlak langs de grens afzakken naar het zuiden. Via een smal bospad lopen we hier door het Onderste Bosch en vervolgens … ja, u raadt het al … door het Bovenste Bosch. Bij grenspaal nr. 15 steken we de Nederlands-Belgische grens over en komen op een Belgische landweg, die ons uiteindelijk weer terug voert richting Slenaken. De route komt mij heel bekend voor. De afgelopen Nacht van Gulpen heb ik hier ook gelopen. Gelukkig heb ik nu meer tijd om te genieten van de natuur en de prachtige vergezichten. Na een mooi gezicht op Teuven gaat het via een klein bosweggetje richting Slenakenn en steken weer de grens over bij een ongenummerde grenssteen.
Het moeilijkste stuk heeft men voor het laatst bewaard. De route gaat nu via een kruipdoor-sluipdoor paadje langs een afzink om tenslotte boven op een fietspad uit te komen. Van hier weer een prachtig uitzicht op Slenaken en de Schilberg.
Na 23 km zijn we weer terug bij de start. Voor een kleine club met een miserabele website, een pracht van een wandeling: afwisselende paden, weinig asfalt, prima uitgezet en bewijzerd, grote binnenrusten en subliem weer. In hoeverre men iets heeft kunnen doen aan dat laatste, weet ik niet. Opmerkelijk was wel, dat bij het wegrijden van de parkeerplaats het zachtjes begon te regenen.
Deze tocht verdient zeer zeker meer aandacht. Al met al een gelegenheid om de ellende van de polder te doen vergeten. Houdoe!
Heb je niet gezien Bernard.
Stond op de camping in Reijmerstok tevens rust en controlepost.
leuk verslag Bernard, maar natuurlijk niet helemaal ‘eerlijk’ om de door mensenhanden gemaakte Flevopolder te vergelijken met het door de natuur gevormde Zuid-Limburg.
Ik ben in ieder geval blij, dat ik van allebei kan genieten.
@Coert. Lees het verslag maar met een knipoog. Enige vorm van chauvinisme is mij niet onbekend. 😉