‘n Wandeldag bij OLAT.



Datum:
07 augustus 2021
Naam:
37e OLAT Wandeldagen (dag 2)
Organisator:
Plaats:
St. Oedenrode
Aantal km’s:
36,6
Duur ±:
9,5 uur
Google Earth GDB-file (Garmin) GPX-file Foto’s

Soms denk ik uren na en heb ik nog niks op papier, een andere keer bereik ik precies hetzelfde binnen 5 minuten.

Uitspraak: Herman Finkers.

Maar toch, . . . . . we gaan het proberen …..

Eindelijk, weer gewoon melden.

Ik zal maar gelijk met de deur in huis vallen: het was een zware tocht. Niet de afstand was mijn ‘bottleneck’ maar de kwaliteit van de ondergrond van de route. Maar …….. ik had het moeten weten; de routebouwers bij de OLAT zijn allergisch voor asfalt. Rond halfzeven op de parkeerplaats bij de Vresselse Hut in Nijnsel, wandelschoenen aan, wandelapp voor het thuisfront instellen en inschrijven IN het café. De vorige keer MOESTEN we ons nog buiten aanmelden. Had iets te maken met ‘croma’.
Iets na 7 uur kan ik op pad en worden de wandelaars gelijk het bos ingestuurd. (niet letterlijk, … of wel toch?) We passeren enkele stille vennetjes met vele ontwakende vogels en een kudde vervaarlijke uitziende grazers met indrukwekkende hoorns.

Nadat we – bij de gratie dat het niet anders kon – een stukje asfalt hebben mogen beleven, worden we weer de (modder-)paden en -lanen ingestuurd. Na zo’n 6 km bereiken we de eerste rust. Hier tref ik Anja (van Henny of andersom). Na bijgepraat te zijn over onze keuring in het RadboutUMC in Nijmegen, gaan we op pad naar de – uit Limburg gestolen – berg in Vlagheide. Het was uiteindelijk toch nog een hele klim, maar het uitzicht is dan ook de moeite waard.

Het zou Zuid-Limburg kunnen zijn.

Vanaf de ‘top’ konden we diverse kerktorens onderscheiden en ook het provinciehuis was aan de horizon te zien. Gelukkig levert een klim ook een daling op, al moest ik daar wel opletten om niet op mijn gezicht te gaan. Volgens de reisbrochure passeren we een voormalig vliegveld van de geallieerden en we vinden inderdaad in de berm van de weg een speelweide met een klimtoestel voor de jeugd in de vorm van een neergestort vliegtuig. We gaan – als 35-km lopers – ergens linksaf een privéterrein binnen met een mooie waterpartij, restanten van een eendenkooi. Het is er erg rustig en goed begroeid, wat mij goed uitkomt. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ! Door mijn noodzakelijk oponthoud is Anja uit het zicht verdwenen en zal ik de voortzetting van de tocht weer in mijn ‘2cheveautje’ moeten doen.

‘n Enkelbreker

Na een lange veldweg en een fabrieksterrein lopen we tegen een – gezien de wilde begroeiing tussen de bielsen – oud spoorlijntje. De reisfolder geeft aan dat het in het verleden van Boxtel naar Wesel liep. Het zal toentertijd sneller gelopen hebben dan wat ik nu vandaag de dag kan doen. Enfin, mijn enkels houden het en ik bereik een asfalt weg.

Ik heb via de “Alle Bankjes-app” een plek gevonden om de lunch te gaan gebruiken, maar – alsof de duvel ermee speelt – moet ik vlak ervoor rechtsaf een onverharde weg in. GRRRR!!!! Dan maar geen bankje en na 16 km, op een mooi stukje grasland, vlei ik me neder voor een hapje en een drankje. Goed uitgerust ga ik na een rust van zo’n 20 minuten weer op weg. We wandelen nu door het Wijboschbroek. Op zeker moment kom ik uit het bos op een asfaltweg, waar ik rechtsaf moet. Tot mijn verbazing zie ik links eerder geziene wandelaars mij achterop komen. Op mijn vraag waar zij vandaan kwamen, was het antwoord teleurstellend: “Van de kleine koffiepost!”. Die heb ik dus nu gemist. Gelukkig sjouw ik niet voor niets een rugzak met drank en etenswaar mee, dus die kleine post is geen verlies.

Er is nog leven ….

Wijboschbroek is een prachtig bosgebied waar we doorheen worden geleidt; af en toe sompig zoals een wandeltocht van de OLAT het betaamd. Uiteindelijk verlaten we de bossen en ben ik blij dat ik weer van me af kan kijken. Ik ben blij met mij aankomst op een asfaltweg, maar die vreugde is van korte duur. Na 35 meter asfalt gaan we weer langs akkers met maïs en slootkanten: een behoorlijk taai stuk. Ik word nog even door een achteropkomend echtpaar gewezen op een onduidelijk geplaatst pijlbordje – ik wilde rechtdoor maar moest linksaf. Het pad werd steeds smaller en smaller en de brandnetels probeerden door het stof van mijn lange broek te komen; HELAAS! Door mijn wandelblindheid zag ik de weinige restanten van het eerder genoemde Duits Lijntje en volgde ik het zandpad. Bij het oversteken van een grote weg werd ik weer ingehaald door het voornoemde echtpaar, die me fijntjes uitlegden dat ik een stuk had afgesneden . Het zij zo!

Molen met een geschiedenis.

Bij een mooi gerestaureerde en actieve molen in Eerde gerust en genoten van de schaduw. In de oorlog heeft zich hier het een en ander afgepeeld, gezien de stenen tafelen aan de buitenmuur. Vlak voor ik de autoweg A50 oversteek, hou ik nog even een rustpauze bij een oude boerderij. Na de snelweg worden de wandelaars weer getrakteerd op een echt OLAT-trajectje: langs een sloot met hoge – en soms heeeeel hoge – begroeiing; een jungle-gevoel kwam geregeld bovendrijven. Het pad eindigde op een asfaltweg en omdat de route rechtdoor ging – dus weer onverhard – maar even gerust in de schaduw van een boom. De route volgend bereiken we eindelijk de overbekende soeppost, die vandaag tomatensoep in de aanbieding heeft. Beter hadden ze het niet kunnen doen. Top. Bij gebrek aan een zitplaats uiteindelijk me genestel in het aanwezige kapelletje van Nijnsel.

Lelijk kan ook héél mooi zijn!

Er resten nu nog zo’n 3 km tot de finish die de wandelaar door de Vresselse bossen voert. Als ik goed oplet, kan ik mogelijk nog sporen van mijzelf vinden. Deze bossen worden (bijna) altijd in de routes van Olat opgenomen, zodat ik bijna blindelings de weg naar de finish kan afleggen. Rond halfvijf bereik ik dan eindelijk de parkeerplaats. Thuisfront bellen, schoenen uit en slippertjes aan, ‘n cola naar binnen werken met nog een stroopwafel. De tocht was behoorlijk pittig, maar zeker de moeite waard. En laten we eerlijk zijn, OLAT had ook prachtig weer besteld, èn gekregen!

Olat, bedankt!

 

Leave a Reply

You can use these HTML tags

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>

  

  

  

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.