Datum:
|
2 mei 2015 | |||
Naam:
|
Kampinatocht / 150 Jaar NS | |||
Organisator:
|
||||
Plaats:
|
Boxtel | |||
Aantal km’s:
|
10 | |||
Duur ±:
|
8,5 | |||
Google Earth | GDB-file (Garmin) | GPX-file | Foto’s |
Het is voorjaarsvakantie en de twee oudste kleinkinderen logeren bij Oma en Opa. Vandaag gaan we op pad met kleindochter Imke, die had daar wel zin in. Deze tocht stond al voor de 40 km gepland, maar daar hebben we maar het mes ingezet. 10 Km is lang zat voor een peuter van vijf.
Via de website was al bekend dat deze 10 km iets bijzonders zou worden. Eerst met een Londense dubbeldekker van het startbureau naar de rand van de Kampinase Heide, daar 10 km wandelen naar Oisterwijk en tenslotte met de trein terug naar Boxtel. Bij het inschrijven krijgt Imke al te horen dat ze bij het volbrengen van de tocht een heuse oorkonde zou ontvangen; de dag kon niet meer stuk.
Na enig wachten kwam daar de dubbeldekker, waar we bovenin plaatsnamen. Zo hadden we een mooi uitzicht. Rond 11.00 uur werd de droppingslocatie bereikt en gingen we op pad door de bossen.
Het is even schakelen, want met zo’n 2,5 km/u gaat het niet snel. Maar de kleine meid heeft er plezier in. Ik denk dat ze vandaag uiteindelijk meer zal lopen dan Opa.
Ze vliegt zo links en rechts het bos in, waar weer een omgevallen boom wordt beklommen. Vele wandelaars gaan ons voorbij en zo af en toe komt de vraag of we er al zijn? Maar al snel trekt een omgevallen boom weer haar aandacht.
Na twee uur is daar de rust waar we het meegebrachte brood opeten en nog chocomelletje en een mars wegwerken. Na een kwartier gaan we verder voor de tweede helft.
Hier komen we in een mooi deel van de heide, de Oisterwijkse Vennen. Zonder het te weten lopen we plotsklaps op de 20-km route, maar gelukkig wijst een medewandelaar ons op de gemiste splitsing. Gelukkig waren het nog maar enkele meters.
Langs de kant van de weg staat een weelderige bloemenpracht en dus wordt een veldboeketje geplukt voor Oma. Het is wel even zoeken voor een touwtje, maar uiteindelijk is het boeketje klaar.
We wandelen nu in één rechte lijn door de buitenwijken van Oisterwijk naar het centrum. Daar aangekomen wordt met open mond gekeken naar een uitzonderlijke aankomst van een bruidspaar.
Op het terras van een ijssalon wordt genoten van een ijsje. Trots vertelt ze mensen op het terras dat ze 10 km heeft gewandeld. Zelf ben ik eigenlijk ook wel trots op die peuter. Na 4,5 uur werd het NS-station bereikt.
Als afsluiting van deze bijzondere wandeldag gaan we met de trein terug naar Boxtel. Hiervoor hebben we bij de start twee treinkaartjes gekregen zoals ze er vroeger uitzagen; klein, bruin en van karton. Het lijntje Boxtel-Tilburg bestond 150 jaar, vandaar deze actie van de NS.
Het werd haar eerste treinreis, boven in een dubbeldekker in een stilte-coupé. Met verbazing werd gekeken hoe treinreizigers aan het werk waren op laptops.
In Boxtel aangekomen was het nog 1 km wandelen tot aan de finish. Hier mocht de kleine meid op de rug van Opa zitten. Dat had ze wel verdiend.
Met vriendelijk handgeklap werd ze bij het finishbureau binnengehaald. Daar ontstond enige paniek. Men kwam erachter dat de achternaam niet helemaal compleet was. “Oude” was men vergeten, maar al snel werd iemand aan het werk gezet om een nieuwe oorkonde te maken en te lamineren. En zo werd alsnog een oorkonde uitgereikt, waar de kleine wandelaarster apetrots op was.
Moe maar voldaan werd de terugreis aanvaard.
Het was inderdaad een tocht om in te lijsten zo mooi. Ik heb die dag een wat grotere afstand gelopen en ook met de trein terug naar Boxtel. Spijtig wist de conducteur niets van de gratis kaartjesregeling voor deelnemende wandelaars, maar de terugreis verliep toch zonder zorgen uiteindelijk, na enige debat. Wie heeft er niet genoten van deze tocht? De Keistampers hadden alles uit de kast {weer] gehaald om den wandelaar te gerieven