De 80 van de Langstraat

80vdlangstraat14
Datum:
13/14 september 2014
Naam:
De 80 van de Langstraat
Organisator:
Plaats:
Waalwijk e.o.
Aantal km’s:
80
Duur ±:
19 uur 47 min.
Google Earth GDB-file (Garmin) GPX-file Foto’s

Twentse wandelpartner.

De weerprofeten zijn het met elkaar redelijk eens: dit weekend houden de weergoden zich rustig. Het ziet er dus naar uit dat het prima wandelweer wordt. Des te minder regenkleding hoeven de dan mee te sjouwen. Op weg naar de start passeer ik vele bouwactiviteiten langs de route. De partytenten rijzen als padde(-n)stoelen uit de grond en de kerstverlichting wordt deze avond/nacht gecontroleerd voor de komende feestdagen in december. Om 19.15 uur sta ik nog in de file voor het parkeerterrein. De mannen raken door hun kleingeld heen. Gelukkig kan ik nog voor € 3,00 een plaatsje bemachtigen. Bij de start zit al een groep bekenden aan het gele vocht. Op het Unaplein krijg ik een enveloppe met mijn chip en een kaartje met de route. Alsof ik die laatste nog nodig heb! Nog even snel een label ophalen voor mijn ‘hutkoffer’ met meer en minder noodzakelijke spulletjes voor onderweg, inleveren en dan op pad. Carola, mijn ‘wandelvriendin’ uit Almelo (zouden mijn Twentse roots hier een rol in spelen?) is ook inmiddels aangekomen, evenals Wil. Zoetjesaan komen ook de overige W4W-forumleden allemaal naar het Unaplein en dat geeft een gezellig en goed gevoel: Kenneth, Dirk, Eelko, Ilonka, Rumi, Rob, Ixiaan, Ineke, Angelique en al diegenen die ik niet meer kan terughalen.

Mijn ‘begeleiding’.

Om 19.45 uur vertrekt de stoet richting de ‘officiële’ startlocatie voor een babbel van een bobo. Achteraan het peloton gaat dit helemaal voorbij aan de lopers. Die staan, zo’n 200 meter terug,  midden in het geluid van een lawaaimachine/dj. Om klokslag 20.00 uur wordt het bekende startschot gegeven en mogen we gaan. Langs de route is het geweldig druk. Vele priemende blikken gaan richting lopers op zoek naar een bekende. De kans dat dit resultaat heeft blijft erg klein. We maken nu een kleine lus, waarschijnlijk ter ere van de horeca. Daarnaast kunnen wij als lopers alvast twee keer oefenen op de laatste 2 km van de 80. Eén lange rechte weg naar de finish. Dit vooroefenen is geen probleem; morgen kan dit geheel anders zijn. Na zo’n 8 km zijn we hemelsbreed geen moer opgeschoten; we staan weer bij het start-/finishdoek. Nu begint pas het echte werk. We gaan op weg naar Drunen, het Halve Zolenpad af. Bij binnenkomst in Drunen wordt halt gehouden bij het 1e café voor een korte stop en een drankje. De HTR komt een kijkje nemen en zo worden we pardoes integraal uitgezonden op de lokale tv-zender. Langs de route is het als vanouds erg druk. Diverse bekenden staan aan de kant en dus worden er vele praatjes gehouden. Inmiddels lopen we al helemaal achteraan, maar nog steeds op het tijdschema van aankomst 15.55 uur. M.a.w. we kunnen blijven genieten. Op de Vliedberg staat mijn eega aan de kant en trakteert de groep op een drankje, al of niet alcoholhoudend. Van hieruit is het nog 2 minuten lopen, voordat we de sporthal binnentreden. Plek zat voor ons en het wordt alleen maar leger. Nog vóór ik kan plaatsnemen op een stoel, wordt ik uitbundig begroet door Bianca, ja die van Defensie. Apetrots was ze dat ze mij vóór kon blijven. Tja, wil je op tijd binnen zijn, …….. Het ging haar – zonder trainingen zei ze – goed af. Of ze het gaat halen ???? Op het eind van onze rustpauze vinden we het nodig alle aanwezige vrijwilligers te trakteren op een mini-concertje als dank voor hun inzet. Ons lijflied “You’ll never walk alone” schalt door de hal en wordt in dank aanvaard. Jammer dat de HTR belangrijker zaken aan het opnemen was.

De Hoeve – Haarsteeg

Op weg naar de tweede grote rust in Waalwijk. Links en rechts van de route branden prachtige vuren en het buurtschap De Hoeve laat zich weer van zijn beste kant zien. Wel heb ik het vermoeden dat de vuren dit jaar goed onder controle staan van de rondfietsende hermandad. Op de grote rust in de Overlaat is het nog druk, maar ook hier vinden we plek. Er is weer van alles te krijgen: cola, water, koffie, thee, div. broodjes maar waar ik naar uitkeek was op; de soep! Met de ervaring van de Heuvelland in het achterhoofd, wilde ik wel aan de soep. Tijdens de rust verdween Eelco even van deze wereld. Aanspreken/-stoten hielpen niet. Snel werd de EHBO erbij geroepen en terwijl hij weer bij kennis was, vroeg de EHBO-ster of hij al soep op had? Nee dus, die was al op! “Oh, maar bij ons hebben we nog wel voldoende soep! Die zal ik even halen.” “Neem dan voor mij ook maar een kopje mee,” zei ik. En zie, weldra stonden twee bekers dampende soep op tafel, die we ons goed lieten smaken. Eelko monterde stukje bij beetje op en na een iets langere rustpauze werden plannen gemaakt voor het vervolg. Maar we stonden nog maar net op onze benen, of Eelko zakte weer in elkaar. In de rolstoel werd hij meegenomen naar de post om liggend op een bed bij te komen. Het leek ons niet slim dat hij verder zou gaan en gelukkig zag hij dat zelf ook in. Een beetje terneergeslagen namen we afscheid van hem en gingen op pad naar Waspik. Toen waren er nog vier: Wil, Dirk, Carola en moi. Gezien het postuur van zowel Wil als Dirk, konden zij makkelijk in gezamenlijke tred tempo maken. Zo gingen zij Carola en mij vooruit om bij de grote rusten ons op te wachten. Naar Waspik is een taai stuk, maar ook hier valt mij op dat in Sprang nu meer te doen is dan enkele jaren geleden. Bij de rust in Sprang even binnen gezeten in de schuur met een koek en koffie. Wil en Dirk niet te bekennen. Om niet te veel achterop te raken, gaan Carola en ik weer snel op weg: het fietspad wacht! Met een enkel vuurtje langs de route, verstand op nul en blik op oneindig naderen we Waspik, als we worden ingehaald door …….. Wil & Dirk. Die hadden in Sprang op de rust ergens in een tentje gezeten en vonden het wachten op ons welletjes en waren uiteindelijk doorgegaan.

Verzorging: TOP!

In Waspik aangekomen, mijn hutkoffer opgezocht om wat kleding te wisselen. Voor Carola gold dit niet: haar tas was foetsie. Navraag leverde in eerste instantie niets op. Om een lang verhaal kort te maken, de tas was niet uitgeladen in Waspik en beland in Waalwijk aan de finish. Na het trekken aan de jas van een ‘bobo’ in De Moer, is de tas uiteindelijk in Loon op Zand onder strenge bewaking persoonlijk overgedragen aan de bezitster. Eind goed ….. ? Wil en Dirk zitten nog in de zaal op ons te wachten. Na onze verschijning zijn ze gerustgesteld en ‘mogen’ van ons met hun grote passen vertrekken Na een opfrissing en wat soep met mijn boterham met pindakaas – wat heet ‘topcombinatie’ – vertrekken we richting Kaatsheuvel en Waalwijk. Ieder in zijn eigen tempo passeren we diverse lopers; ikzelf met een stevige beat op de oren. Op weg naar ‘de Kets'(Kaatsheuvel) komen vele fietsers ons tegen. Ik vermoed dat de grootste groep wandelaars al binnen is. Bij de ‘brandweer’ wordt nog even genoten van een bankje, als de bezemwagen ook arriveert. Jandorie, nu zijn we echt de laatste. Da’s niet de bedoeling.

De Bezemwagen!

Carola moet nog even het thuisfront informeren, ikzelf ga alvast in stevige tred richting finish. Ik heb n.l. een broertje dood om bij de allerallerlaatsten te lopen bij de binnenkomst. Bij de laatste bocht naar de finish – het zijn nu nog 1.800 meters te gaan – wacht ik op Carola die ook inmiddels diverse lopers heeft ingehaald. Ook Bertus en zijn zus trekken bij en gevieren lopen we 1.800 meter. Langs de kant is het enthousiasme groot en we genieten van alle ‘proficiatjes’. Links en rechts dank ik nog wat mensen van de vrijwilligers, verzorging, politie en begeleiding. Zonder hen geen 80 van de Langstraat. De laatste scanmat komt in zicht. Het is 15.47 uur. Acht minuten te vroeg – naar de planning kijkend – passeren we de scanmat en horen voor het laatst de registratiepiepjes. Nog 150 meter straatstenen en 20 meter rode loper en de 80 zit erop. Een prima ontvangst met een oorkonde en – voor mij – een zesje. Wil, Dirk, Kenneth, Ixiaan en Eelko zitten al op het terras. De laatste heeft de nacht in Waalwijk doorgebracht en genoten van de HELE binnenkomst van de 80. Als loper zie je meestal maar een klein stukje. Het ging hem prima en was dus maar in Wolk gebleven. Top. Na een muzikale evaluatie en wat drank, rond 16.45 uur naar huis. Snel mijn hutkoffer ophalen en ……. oeps ……, hij is er niet meer. Het zal toch niet ook…. Navraag leert dat de enkele tassen die er nog stonden in een auto waren geladen ter voorkoming van diefstal en nu ‘even’ in Vlijmen stonden. Uiteindelijk is de verloren koffer ‘s maandags persoonlijk bij aan de deur afgeleverd. Wat een geluk dat ik in de buurt woon. Ik kijk terug op een mooie 80, helaas met hier en daar een enkel ‘vlekje’ en één blaar. Maar zeker voor herhaling vatbaar. Hopelijk heeft de organisatie een langdurig contract met de Eigenaar van het weer. Dat kon niet stuk. Carola, Eelko, Dirk en Wil, hartelijk dank voor deze prettige, gezellige, lollige tocht. Ik heb ervan genoten. Ook de organisatie en alle vrijwilligers, dank, dank, dank. Het was top.

16 comments to De 80 van de Langstraat

Leave a Reply

You can use these HTML tags

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>

  

  

  

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.