98e Nijmeegse Vierdaagse


nummer-7
Datum:
15-18 juli 2014
Naam:
98e Vierdaagse van Nijmegen
Organisator:
Plaats:
Nijmegen e.o.
Aantal km’s:
4x 40 km
Duur ±:
globaal 40 uur
Google Earth     (geen) GDB-file (Garmin)     (geen) GPX-file     (geen) Foto’s

De Nijmeegse Vierdaagse zit erop. In het kort komt het hier op neer: “Grandioso”, “Muluk”, “Grandios”, “Pretensjonalny”, “Grandiose”, aka “Toppie”. Na enkele misstappen in het begin van het jaar (nieuwe schoenen, blaren, opgeven NvG), was het maar afwachten hoe deze Vierdaagse zou gaan verlopen. Daarom was de afstand al teruggebracht naar de 40 km. De laatste test, een wandeltocht van 40 km rondom Den Bosch van wsv “Groot Gestel”, was in ieder geval goed verlopen.

Blauwe Maandag.

Mijn scanhok: 40U.

De dag van het ophalen van het startbewijs en het weerzien van vele W4W-forumleden. Ik raak gelijk mijn vroege startkaart kwijt aan Angelique. Ik maak het me deze week gemakkelijk en neem allemaal ‘late starten’. Één tijdschema om te onthouden, éénmaal de wekker goed africhten. Ook wordt die dag de fiets in stelling gebracht. Deze gaat mee naar Nijmegen en blijft daar tot de vrijdag in de fietsenstalling onder de hoede van Post-NL, die hun tenten hebben opgeslagen in de ‘Jan Massink’-sporthal.

Dinsdag, de dag van Elst.

Om 04.15 uur gaat de verma0delijke wekker; het begin van een ritueel dat de komende dagen zich herhaalt. Wassen, scheren, voeten insmeren en mijn wandelkleren aan, naar beneden, brood smeren, ontbijten, proviand verzamelen, rugzak vullen. Rond 04.45 uur vertrek naar Nijmegen. Om 05.30 uur aankomst in Nijmegen en daar de wagen wegzetten op een grote, maar lege, parkeerplaats en vervolgens 5 minuutjes lopen naar de sporthal om de fiets op te halen bij Post-NL.

Klokslag 06.00 uur bereik ik de fietsenstalling van Wedren en kan ik op zoek gaan naar een kop koffie. Om 06.15 uur worden de eerste lopers van de late start gescand en is het een drukte vanjewelste bij de scanpost. Iedereen wilt zo snel mogelijk weg en staat daarom vaak een half uur in de rij. Vanaf een afstand bekijk ik de meute, terwijl ik mijn koffie opdrink op een van de vele zitbanken.

Rond 06.45 uur vertrek ikzelf. De storm bij de scanpost is dan inmiddels voorbij. Een dag van herkenning en nieuwigheden is begonnen. We worden (weer) uitgeleide gedaan door vele toeschouwers die óf hun bed net hebben verlaten óf die hun bed nog moeten opzoeken, al of niet in een remmingsloze staat. Aan het einden van de Waalbrug blijkt dat hier een enorm bouwproject wordt uitgevoerd. De wandelaars moeten dan ook een iets andere route nemen. Gelukkig is de Via Begonia onaangetast gebleven.

Schuifelen door Elst

In Bemmel wordt met o.m. Carola, Syl & Co en andere W4W-leden de koffie genuttigd. Langs muziekgroepen, burgemeesters en verzorgingsposten, komen we uit in Elst: een echte ‘bottleneck’. Hier wurmen de 30-, 40- en 50-kmlopers zich door de kern van het dorp. Schuifelend en soms stilstaand. Om eerlijk te zijn, geen pretje.

Na Elst is daar de ‘Oase’ van Eric, aka AGS, waar met de aanwezige forumleden het verloop wordt doorgesproken. Vlak hierna is de militaire rustpost, die dit jaar wordt gerund door 103 Constrcie. En als ‘familie’ heb je natuurlijk wel wat over voor mekaar. Een prima gevoel en lekkere soep.

Via de bekende/beruchte Oosterhoutsedijk en de bouwput aan de Lentse zijde van de Waalbrug, wordt uiteindelijk de Wedren bereikt. Aan het enthousiasme langs de kant van de weg te meten zou je haast gaan denken dat het de laatste dag is. Zoveel volk op de been. Bij aankomst bij mijn registratiebureau werd ik blij verrast met de mededeling dat ik een controle had gemist. En daar kon de scandame nu niets aan doen. Daar moest de ‘koningin’ bijkomen. Er werd driftig gebeld en weldra stapte een stevige dame op mij af. “Tja, u heeft de tweede controle gemist.” Ja, dat had ik ook inmiddels begrepen. “Ik denk het niet. Ik heb geen controle gezien. De controle heeft mij gemist!” Na enkele testvragen moest de dame erkennen dat ik inderdaad een controle zou hebben kunnen missen. “Maar dan nog kunt niet bewijzen dat u daar geweest bent?” “Dan heeft u echt pech. Ik heb de hele gelopen route in de gps staan!” Na het aanhoren van deze digitale zekerheid, gaf zij het verzet op en kreeg ik mijn startkaart voor de tweede dag. Pffffffff.

Woensdag, de dag van Wijchen.

Voor mij de minst mooie dag van de vier. Wat wel een mooi gezicht is, is een tjokvolle Heyendaalseweg vlak na  de start. Zover als het oog kan reiken, lopers in vele uitdossingen en kleuren, met als overheersend het zuurstokken roze, pink, magenta of stonewash-paars. Soms deed het pijn aan je ogen. Langs de St. Annastraat staan al de banken, fauteuils, tuinstoelen en meer zitgerei al klaar voor de vrijdag. Alleen, …  we moeten nog drie dagen !!!

Veel van de gelopen kilometers heb ik ‘seulement’ en in mijn eigen tempo gelopen, maar ook geregeld samen opgelopen met bekenden en forumleden. Gezien mijn plek in het gehele wandelpeloton van alle dag – helemaal achterin met een ETA (estimated time of arrival) van 16.45 uur – heb ik ook velen niet gezien. Het zij zo. Enkel Carola heeft vele kilometers met mij meebeleefd, waarvoor dank.

Naast een bezoek aan de rustplek van de KNBLO en de OLAT, ook de tent van het regiment in Wijchen bezocht. Pardoes een echte brandewijn door mijn keel gegoten, …. . Nu weet ik weer waarom ik dat spul niet lekker vind. Onderweg naar Beuningen was de firma Boomzager druk in de weer om alle uitgedeelde reclamestickers weer van het asfalt te verwijderen. Waarschijnlijk ernstig gewaarschuwd na voorgaande jaren.  Tja, werk hebben …

De temperatuur stijgt gestaag, waardoor bewoners langs de route creatief worden en m.b.v. allerlei middelen de lopers gaan verfrissen. Zeer inventief was een neveldouche. De laatste kilometers van dag 2 worden begeleid door het in roze gekleed publiek, dat helemaal uit z’n bol gaat op de tonen van o.m. Gerard Joling. Op de Wedren worden we verwelkomd door een doedelzakspeler, begeleid door een trommelgroep. Zo, de helft van deze Vierdaagse zit erop. V.w.b. het lopen was het een plezier om weer zonder blaren of ongemakken deze dag te beleven.

Donderdag, de dag van de Zevenheuvelenweg/Groesbeek.

Het lag in de bedoeling om rond 12.00 uur op de begraafplaats in Groesbeek te zijn om voor het eerst de ceremonie, die daar ieder jaar plaatsvindt, mee te maken. Het tijdstip van twaalf uur is niet gelukt. Daarvoor verantwoordelijk waren o.m. de uitgebreide schaduwrijke defensierusten en een onvervalste rockband in het dorpje Breedeweg, die de ‘sterren van de hemel’ speelde. Onderweg ook nog even de tijd genomen om mijn cholesterolgehalte te laten ‘tjekke’: 3,72 was volgens de jonge dame een prima uitslag. We mochten dus door.

Kranslegging

De Zevenheuvelenweg werd vlot genomen via het fietspad. Tussen twee campers door, zag ik plotsklaps de weg naar het kerkhof. Toch maar even een bezoekje brengen.  Indrukwekkend was de stilte, ondanks de vele bezoekers. Alleen op de achtergrond was de herrie van de decibelmachines te horen. Tijdens mijn bezoekje werd een nieuwe herdenkingsdienst gehouden. Een detachement van de Haagse politie, uitgebreid met Canadese politiefunctionarissen, hielden een korte ceremonie ter nagedachtenis aan enkele Canadese politiemensen uit Vancouver, die hier in de oorlog hebben gevochten en zijn omgekomen. Heel indrukwekkend.

Bij een uitgebreid bezoek aan de verzorgingspost ‘Oase’ van Carla en Eric, kwamen delen van het GGG (Groot Genneps Genootschap) binnen, waarbij Jan het niet al te best afging. Wonderbaarlijk heeft hij, met steun van een aantal forumleden, de laatste kilometers weggewerkt. Eelco en Dirkie, top.

Vrijdag, de dag van Cuijk.

Het gaat warm worden deze dag. Weer verlaten we Nijmegen via de Heyendaalseweg. Ook vandaag wordt de militaire verzorgingspost aangedaan en laat ik de aangeboden soep goed smaken. Op de dijk langs de Maas krijg je een prachtig zicht op het wandelpeloton. Een lang lint van kleurrijke wandelaars slingert zich over de dijken langs het water richting Linden.

In Linden aangekomen, neem ik een kleine rust in de schaduw van een partytent. Onder het genot van een kop koffie, wordt het komend stuk parcours doorgenomen. De zon laat zich al goed voelen en zo meteen is de schaduw ook deels verdwenen. Met een drijfnatte handdoek gaan we op weg naar Beers. Onderweg wordt nog een beker yoghurt aangeboden en die smaakt prima.

In Beers duik ik een bekende kroeg in voor een korte stop en een kop soep. Van hieruit is het één streep naar de brug in Cuijk; DE BRUG! De weg er naar toe is inmiddels erg stil geworden. De muzikale omlijsting van de intocht is zowel in Cuijk als in Nijmegen geminimaliseerd i.v.m. een raketaanval op een passagiersvliegtuig in Oekraïne.

Het Regimentsvlot ‘Paula’

Op de brug zelf is het ook inmiddels rustig. De grote groepen detachementen zijn al voorbij, enkel wat individuele militaire lopers en Carola melden zich op het vlot. Door een koel briesje is het daar goed uit te houden.

Nog steeds loop ik als een kieviet. Nergens pijn of last van blaren. Het blijft dus genieten onderweg. Wel wordt ik geregeld voor gek verklaard met mijn lange broek en mijn hemd met lange mouwen. Maar als ik dan de vele lopers zie met verbrande kuiten, armen en schouders weet ik nog niet zo nauw wie hier ietwat gestoord is. Na een korte stop bij mijn eega aan de Mookse kant van de Maas, gaat het in een rustig, muziekarm tempo naar de laatste ‘Oase’ van 2014.

Hier is het een drukte vanjewelste. We worden ontvangen met heerlijke gehaktballetjes en een drankje naar wens. Met Jan gaat het zo te zien beter dan gisteren, mede dankzij de nodige pillen en leden van het GGG. Voor Tina houdt het hier op. Zij gaat verder per struisvogel!! Ikzelf gebruik mijn eigen, redelijk fitte, onderstel om op de Via Gladiola te geraken. Halverwege de Via Gladiola – ik zit tenslotte zeer ruim in de tijd – stop ik bij een partytent met een lege, gemakkelijk zittende, tuinstoel. Het is een prachtige stoet van vrolijke en minder vrolijke mensen die hier aan mij voorbij trekt. Ook dit hoort m.i. tot een juiste beleving van de Nijmeegse Vierdaagse.

Intocht

De laatste meters van de 160 km lange tocht wordt beleefd met Carola, Otto, Lara en Teus. Op de Wedren, waar ik rond 17.45 uur aankom, is het een drukte van jewelste. En als je dan ook nog een hele tijd in een lange rij moet wachten voordat je je kunt afmelden, …………… Links en rechts worden lopers weggedragen naar de EHBO-post. Lang staan in een rij is er voor hen niet meer bij.  Enfin, ten lange leste ben ik aan de beurt en ontvang ik mijn ‘Number Seven’. Tjakkaaaaa! Carola heeft inmiddels mijn wandelboekje laten afstempelen, zodat ik administratief helemaal klaar ben met de Nijmeegse Vierdaagse 2014. Samen drinken we nog een cola op de goede afloop om vervolgens mijn fiets op te zoeken. Ik ga nog even langs ‘de Turk’ en zie zo waar Jan goed wandelend vertrekken naar zijn logies. Hij heeft het gehaald, maar of hij nu heeft genoten ….. ?  Jan, toch van harte.

Blijft over een dankwoord aan allen die ik deze Vierdaagse ben tegengekomen, voor hun vriendelijk woord, morele ondersteuning , de drankjes en hapjes en de ‘Oase’ van schaduw. Ik heb weer genoten Dank.

Leave a Reply

You can use these HTML tags

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>

  

  

  

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.