1e Winterserie W.I.E.G.O.



Datum:
16 december 2017
Naam:
1e Winterserie
Organisator:
Plaats:
Breda
Aantal km’s:
40
Duur ±:
8 uur.
Google Earth GDB-file (Garmin) GPX-file Foto’s

Het weekend van de pelgrimage naar Banneux; alleen dit jaar even niet. Daar kwam nog bij dat een lichtboom in een vlaggenmast moest worden gehangen bij een verzorgingshuis, m.a.w. de zondag werd gevuld. Na wat gezoek bleek dat op de zaterdag wsv W.I.E.G.O. (Breda) met zijn 1e winterserie begon. Nu was mijn herinnering aan Breda niet al te plezierig; in 2004 in een boscomplex van 2 bij 2 km een tocht van 40 km gelopen. Maar wie weet ……

Vorst aan de grond, zon in de lucht

Ruim op tijd ben ik bij de start voor ’n kop koffie en een ‘gemak’. Om 08:45 uur mogen we vertrekken voor de 40 km. In ‘no time’ zijn we buiten de bebouwing. Op het asfaltfietspad langs de Mark is het nog even uitkijken i.v.m. de vorst maar de zon probeert al boven de einder te komen en zo te zien wordt het een mooie dag.

We passeren kasteel Bouvigne waarna we afslaan richting het Mastbos dat we doorkruisen. Mocht je denken rustig wakker te kunnen worden, vergeet het maar. Wat een drukte in het bos. Naast de vele kleurrijke kabouters langs de paden, wemelt het van vele sport- en loopgroepjes die – al of niet onder luid gezang – kriskras de paden onveilig maken. Ik vermoed dat Utrecht met zijn vrijmarkt op Koningsdag jaloers zou zijn op al dat volk. Gelukkig verlaten we het bos en keert de rust weer.

Onder begeleiding van de eerste fikse regenbui volgen we de westrand van het bos en komen uit bij het Breda Hippique, een mooi gebied met oude boerderijen, ‘hoog en droog’ een oude auto, prachtige lanen met en zonder bomen, om uiteindelijk via de Trippelenberg en een tunnel onder de A16 het dorp Effen binnen te komen. Hier vinden we ook na 12,5 km de 1e wagenrust in een schuur. Hier scoren we een kop koffie en snellen vervolgens weer voorwaarts.

1e ‘Wagenrust’.

Wat mij opvalt is het permanente geruis van de autowegen. Het is nu nog dag; in de nachtelijke uren zal het eens zo luid zijn. In de slipstream van een medewandelaar met eenzelfde tempo lopen we nu naast het knooppunt Galder richting de caférust in het pannenkoekenrestaurant “Dennenlucht”. Hier ga ik (weer) voor de soep, in bijzonder de tomatensoep. Het is kwart voor een en de teller staat nu op 18 km, dus nog 22 te gaan; ik moet flink doorstappen om mijn ETA van 17:00 uur te halen. Niet dat het missen hiervan problemen geeft; het finishbureau sluit om 18:00 uur.

Via de Galderse Heide, een viaduct over de A58, de Galderse Meren en met een zicht op onze zuiderburen kom ik aan in het oord Balleman: nooit van gehoord. Hier is de 2e wagenrust, weer in een schuurtje. Ik ben blij dat ik kan lopen. Je zult maar de hele dag in zo’n koud, kil schuurtje moeten zitten op die paar 40 km-wandelaars. Dames, chapeau!

Mooie, natte omgeving.

Van hieruit gaat het via het fietspad/stoep door het oord Galder om – onder begeleiding van alweer een regenbui – de A58 weer over te steken om na zo’n 500 meter – gelukkig – het asfalt/beton te verlaten. In het bos bij een woning in een schuurtje vinden we de 3e en laatste wagenrust. Na nog een kop koffie en een appel gaat het op naar de finish. Via een mooi vlonderpad door de Galderse Heide en Vennen, de Oude Postbaan en de Galderseweg en een mooi weggetje komen we bij het riviertje de Mark dat we via het fietspad volgen. Het heeft mooie vergezichten; enkel de donkere luchten boven mij beloven minder.

Het einddoel ligt op 5 km, een klein uurtje te gaan. We komen weer terug op de Galderseweg, maar gaan al gauw weer het bos in; volgens de kaart (weer) het Mastbos. Ondanks dat de schemering invalt, is er nog steeds volk op de been. Het zicht op de grond wordt minder en af en toe stamp ik ongewild in een plas water/modder. De bepijling wordt ook minder opvallend maar na weer enkele bospaden bereik ik eindelijk de

Zou het wel, . . . . zou het niet . . .?

verlichte, bewoonde wereld; de Duivelsbruglaan. Nog even 500 meter fietspad en rond 16:40 uur stap ik het finishlokaal binnen.

Het moet gezegd zijn, deze Bredase wandeltocht heeft de indrukken van 2004 geheel gewist. Een prachtige, afwisselende route met veel bospaden, afgewisseld met wat beton en/of asfalt waarvoor dank. Ook de dames van de verzorging, hartelijk dank.

Leave a Reply

You can use these HTML tags

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>

  

  

  

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.