Speculaastocht – Meers

	Datum:	4 december 2011
	Naam:	Speculaastocht
	Organisator:	Mandolinevereniging ‘Edelweisz’
	Plaats:	Meers – Elsloo
	Aantal km’s:	21
	Duur ±:	5 uur
	Google Earth	Garmin-file	GPX-file	Foto’s

De planning was een 30km-tocht op zaterdag in Waalwijk; de uitvoering werd een zondagse 22km-wandeling in Meers, een gehuchtje onder de rook van Elsloo. Dit keer een tocht in een gebied waar ik nog nooit had gelopen; dus weer iet helemaal nieuw. In het café De Sjoester kwamen rond 11 uur de vroege lopers al weer binnen terwijl ik nog van start moest gaan. Het weer zat gelukkig mee. De voorspellingen  waren niet zo best, maar onderweg naar Meers bleef het droog en voor de rest van de dag bleven de weergoden thuis bij hun St. Nikolaas snoepgoed.

De avond ervoor had ik al geprobeerd om in de omgeving van Meers een route waar te nemen, wat een ondoenlijke zaak was. Het gebied lag ingeklemd tussen een kronkelende Maas, het Julianakanaal, de dichte bebouwing van Stein en Elsloo en de autoweg Maastricht-Eindhoven met daarachter het fabrieksterrein van DSM. Ik was dus behoorlijk benieuwd hoe de organisatie het voor elkaar had gekregen.

Al vrij snel ging het via een brug over Julianakanaal zuidwaarts. Via een mooi smal modderig paadje kwam men uit bij het Kasteel Stein. Tot mijn schande moet ik bekennen dat ik nog nooit had gehoord van dit bouwwerk. Helaas was het niet toegankelijk. Vervolgens ging het via de rand van Stein naar Nieuwdorp. Helaas ging de route hier een eind door de bebouwing. Ik denk dat het niet anders kon. Het waren allemaal stukjes mooie natuur die helaas afgewisseld werden door gewone straten. Al vrij snel kwam de 1e rustpost op het netvlies. Maar omdat we nog maar ‘net’ waren begonnen, werd het alleen maar stempelen en door. Het was er trouwens behoorlijk druk.

Via een grote boog kwamen we in Catsop.  Helaas, ook hier had ik nog nooit gehoord. Midden in het dorpscentrum stond een mooi beeldhouwwerk: een natuurstenen cirkel met een aantal ornamenten. Na Catsop ging de route door een stijldalend bos met enkele kleine watervalletjes, waarna de route richting Hussenberg ging. Van daaruit ging het via Snijdersberg en door een van de bekende hellingbossen naar Broekhoven. De spoorlijn in de nabijheid liet zich geregeld horen. Jammer.

Na een aantal mooie kilometers door de kasteeltuin van het Kasteel Elsloo en het schilderachtige (en het zo bekende) kleine centrum van Elsloo, werd de tweede rust bereikt. In tegenstelling tot de eerste keer was het er nu erg rustig. Tijd voor een lekker stuk vlaai en een kop koffie.

Er zaten nog maar5 km’s in de pen. Deze werden afgelegd via een smalle strook hooggelegen bos, ingeklemd tussen de Maas en het Julianakanaal. Deels was dit vrij toegankelijk, waarin door de jeugd vele soorten hutten waren gebouwd; ondergronds of in de bomen. Ver beneden ons stroomde de Maas; een kleine stroom die niets weg had van de machtige rivier die ik vanuit het verleden kende.

Weldra kwam, via smalle straatjes en steegjes, het finishcafé in zicht. Hier was men al aan het opruimen. Na een evaluerend gesprekje met (waarschijnlijk) de samensteller van de route, die helaas vandaag op krukken rondliep, werd het vier uur. Een mooie tijd om naar huis te gaan. Het was een tocht die me weer eens een ander deel van Limburg heeft laten zien. En ik moet zeggen, ook dit deel  van Limburg is de moeite waard. Mandolinespelers uit Meers, bedankt.