3/8-ste Kennedymars – Hilversum

	Datum:	07 mei 2011
	Naam:	Kennedymars
	Organisator:	sv De LAT
	Plaats:	Hilversum
	Aantal km’s:	30
	Duur ±:	8 uur (schandelijk, 8 uur voor 30 km  🙂 )
	Google Earth	Garmin-file	GPX-file	Foto’s

Een prettige Kennedymars, in bijzonder een hele korte. Maar 30 km. Na Boven-Leeuwen dorst ik het niet aan om een hele KM te lopen. Niet dat er iets fout was gegaan, helemaal niet. Maar ik had niets meer over. En na 40 km moet je dat toch wel hebben. Dus geen hele ronde in Hilversum.

Waarom dan naar Hilversum? Daarvoor had ik een aantal goede (?) redenen. Door de aswolk van de gletsjer  Eyjafjallajökull in IJsland vorig jaar april waren de jubileumcaps twee dagen te laat, waardoor de gehele goegemeente caploos werd heengezonden met de belofte: ‘Volgend jaar zijn ze er ….. waarschijnlijk.’ Een andere smoes was een belofte die mij vorig jaar werd toegezegd op de laatste wagenrust: ‘Volgend jaar heb ik voor u hier een Bossche Bol!’ Daarnaast moest ik ‘tjekke’ of mijn wandelpartner voor de ZtZ wel in goede doen was voor die uitdaging; ik werd niet geheel gerustgesteld. De laatste reden – en eigenlijk de meest steekhoudende – is de gezelligheid om met W4W-familieleden te wandelen in de mooie Gooise omgeving.

In de ochtend met de auto naar de verlaten start. Daar zat rond 08.30 uur Rob K. met een medewandelaar inmiddels op het muurtje voor een gesloten gebouw. Van de organisatie was niemand te zien. Na een korte conversatie verdween ik naar het NS-station Hilversum om daar met het openbaar vervoer naar Loenen a/d Vecht te reizen. Stiekem had men de vertrektijden van de bus met 15 minuten verlaat: op internet wist men van niets. Na een bak koffie, extra wachttijd en een mooie busrit uiteindelijk aangekomen bij de 2e caférust in Loenen.

Daar was Doctor Pain druk in de weer met Rumi. Hele tubes smeersel verdwenen tussen de tenen ter vervanging van de EHBO-vette-watten ?! Binnen zat Wil in goede doen. De laatse keer dat ik hem zag was bij de Kempenlandtocht, waar ik hem moest achterlaten en waar hij uiteindelijk in het ziekenhuis belandde. Gelukkig was deze grote dip voorbij en wandelde hij vandaag zijn eerste KM na de opname. Wil, welcome back!

Gerrit was zo vriendelijk om mij met de auto naar de W4W-meute te brengen ter hoogte van de brug over het Amsterdan-Rijnkanaal. Daar werd ik vriendelijk ontvangen door Maike en Jan, waarmee ik verder ben gegaan. Alras kwam Bertus en Tigelu in zicht en met z’n vijven kwam ik ‘weer’ bij de 2e caférust. Hier werd door de ‘echte lopers’ genoten van de rust en de diverse warme snacks en een behandeling door Dr. Pain. Na ruim een kwartier meldden zich mijn twee ‘wandelcompanen’ van de Trailwalk, Trudy en Carola.

Met hen werd het volgende stuk weggewerkt, langs de Vecht met al die ‘kleine’ vakantiehuisjes, het vele verkeer en de hordes fietsers. Ja, het was prima fietsweer! Dat hebben we geweten. Bij de brug bij Breukelen werd gebruik gemaakt van de bankjes. Het was een komen en gaan van auto’s, die allemaal via het nauwe bruggetje het dorp in of uit wilden. Menig paaltje langs de aansluitende wegen stonden dan ook scheef in de grond.

Bij de eerste/vierde wagenrust kwam de hele familie weer bij elkaar. Ondanks dat ik niet had betaald, mocht ik meesnoepen van de aanwezige boterhammen en dranken: “Neem asjeblief, jullie zijn de laatsten en anders moeten we het weggooien!” SV De LAT, dank voor de verzorging. Na deze rust o.m. gelopen met een 69-jarige vliegtuigtechneut van Indonesische afkomst. Langzaam maar gestaag werkte hij de meters onder zijn voeten weg. “Ja, ik denk dat ik er maar mee ga stoppen.” “Ja,” zei ik “het zijn ook flinke afstanden, die Kennedymarsen!” Hij antwoordde: “NEE, niet met wandelen, …. met WERKEN !”   Slik..!

In Tienhoven werd nog een terrasje gepikt. Voor mij geen probleem. Ik had tijd zat; geen tijdslimiet of uiterste aankomsttijd dus waarom haasten. Op weg naar wagenrust twee/vijf lag het bekende dubbele betonnen fietspad. En of dat nog niet alles was, werden de ‘echte lopers’ gegeseld door een koperen ploert die menig zweetdruppeltje deed vallen. Ik was mij van geen kwaad bewust.

Aangekomen bij de wagenrust twee/vijf  smolt mijn hoge verwachting als een chocobol in de zon. Geen Bossche Bol. De dames van vorig jaar hadden zich wijselijk naar een andere wagenpost laten indelen. De schatten van vandaag wisten van niets. Als pleister op de wonde mocht ik mij gedragen als een kliko en zo meedelen in het laatste fruit. Dames, bedankt.

Het laatste stuk naar de finish liep o.m. over de Hoorneboegsche Heide. Jan was, rustig lopend en rokend, een heel eind vooruit. Op dit laatste stuk heb ik er een stevig tempo ingezet met Jan als richtpunt. Vlak na de heide had ik hem ingehaald. Het nut van deze rush-actie was ten faveure van mijn ‘performance’ bij de finish. Aankomend bij het startlokaal, zonder menige zweetdruppeltjes op het voorhoofd, zou de toevallige voorbijganger doen geloven dat het lopen van een kennedymars een makkie is.

Bij de finish werd de aswolk-belofte door de organisatie ingelost. Een prachtige pet met tekst. Uiteindelijk kwamen ook, als rode lantaarndraagsters, de laatste twee W4W-familieleden over de finish. Na te zijn uitgerust (waarvan?) uiteindelijk de terugreis naar de bakermat van de Bossche Bollen aanvaard. Ook al waren het geen 80 km’s, toch een fijne dag gehad, dankzij het prima gezelschap van de W4W-lopers en anderen en niette vergeten de organisatie van De Lat. Mensen, allemaal bedankt. Tot ziens in Schaarsbergen op de 40 km.

Ik ben nu helemaal los om op zondag de coniferenhaag om zeep te helpen!